A: Co to za nazwa? B: Komfortka. Od komfortu… A: A! Jasne! Ja to mam komfort jedynie w toalecie. Gdy się zamknę na chwilę przed dziećmi. Wie pani, jak to jest: ciągle w ruchu, ciągle czegoś chcą… Tam przynajmniej mam chwilę spokoju. Przez moment mogę nawet coś poczytać. Zainstalowałem małą półeczkę… B: O, to jak mój mąż. Przez to blokuje toaletę. Mówi, że widział w jednej restauracji taki kibelek z książkami i bardzo mu się spodobało. Tyle że tamte książki były udawane, wie pani, takie atrapy. On ma prawdziwe…

Wdzięczność – o tym uczuciu mówili opiekunowie osób z niepełnosprawnością, uczestniczący w turnusie wytchnieniowym Stowarzyszenia Mudita. Za raz za nią był jednak lęk o przyszłość ich dzieci i żal do świata, który nie chce dostrzec ich potrzeb.

Taniec to nie tylko wielkie, skomplikowane figury, przekraczające możliwości większości ludzi. Taniec to również zaufanie do własnego ciała, zawieszenie na chwilę logicznego myślenia i czerpanie radości z ruchu, który może być czasem ledwie dostrzegalny. O naturze tańca, ruchu i artystycznym potencjalne niepełnosprawnego ciała mówi Tatiana Cholewa.

20 lat temu za skorzystanie z toalety w restauracji w stolicy dużego kraju, który właśnie wszedł do Unii Europejskiej, kasowali od człowieka 2 złote. Potem nauczyli się, że konieczność fizjologiczna to konieczność fizjologiczna i że człowiek potraktowany życzliwie – czyli wpuszczony za darmo – być może wróci jako klient z pieniędzmi.

- Jako osoba z doświadczeniem w organizacjach pozarządowych uważam, że zadaniem samorządu jest zgłaszanie potrzeb i szukanie sojuszników w mierzeniu się z nimi - a jeśli okazuje się, że organizacja pozarządowa zmierzy się z nimi taniej i efektywniej niż urzędnicy, to na nią powinien paść wybór – tak mówi nam w wywiadzie Aleksandra Kosiorek, nowa Prezydentka Gdyni.

Z radością gościmy na łamach „Integracji” jej współtwórcę i redaktora, Bolesława Bryńskiego, obecnie literata, prezesa Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych i Ich Przyjaciół „Trwać w Nadziei”. Moja redakcyjna współpraca z Bolesławem trwała kilka lat, dopóki był z zespole magazynu. Łączy nas polonistyka, zamiłowanie do poezji, znajomość twórców i ich twórczości, a różni to, że ja nie piszę wierszy...

Zofia Kiełpińska to legenda sportów zimowych. Zakopianka, dwukrotna olimpijka, brązowa medalistka mistrzostw świata w drużynie, brązowa medalistka zimowej uniwersjady, biegaczka narciarska, biathlonistka, urzędniczka zaangażowana w promocję sportu, organizację zimowych igrzysk olimpijskich, mistrzostw świata FIS, olimpiad specjalnych i rozwój sportu akademickiego, delegatka techniczna podczas paralimpiady w Pjongczangu i Pekinie oraz zawodów cyklu pucharów świata w paranarciarstwie biegowym i parabiathlonie. Kobieta o niespożytej energii do działania, matka, żona, działaczka, opowiedziała „Integracji” o swojej karierze zawodniczej i nowym dla niej świecie parasportu, oraz zdradziła, dlaczego broń trzymała pod łóżkiem.

Są jak dwa żywioły, ona energiczna i wesoła, on nieco melancholijny i romantyczny. Ale odnaleźli się i pokochali. Paweł jest muzykiem, gra i śpiewa we własnym zespole, a Marta jest z zawodu masażystką. Żartują, że ich miłość jest ślepa... bo oboje są niewidomi. Ale jeśli chodzi o radzenie sobie w życiu, realizowanie pasji i spełnianie marzeń, to oboje zgodnie twierdzą: „Nie widzimy przeszkód, by cieszyć się pełnią życia...”. Z Martą Woźniak i Pawłem Ejzenbergiem rozmawiamy o miłości, wspólnych planach i pasjach, ale też nowych technologiach, które ułatwiają życie.

Janusz Świtaj – człowiek, który w 2007 r. jako pierwszy w Polsce wołał o zaprzestanie swojej uporczywej terapii, dziś spędza dnie tak zachłannie, że bliscy mówią o nim „król życia”. Pobił nawet Światowy Rekord Guinnessa w kategorii: najdłuższe życie na wentylacji mechanicznej. Na łamach „Integracji” wracamy do historii człowieka, który w 1993 r., dwa tygodnie przed swoimi 18. urodzinami, uległ tragicznemu wypadkowi motocyklowemu. W wyniku urazu kręgosłupa stracił całkowitą władzę nad ciałem, w tym zdolność samodzielnego oddychania.

Funkcjonujący i w Polsce i w USA system gospodarczy nastawia ludzi przeciwko sobie, zamiast ich łączyć. To sprawia, że czują się osamotnieni i jest jedną z przyczyn kryzysu zdrowia psychicznego – tak twierdzi amerykański psychiatra dr Kenneth Thompson.

Mówi się, że technologia nie wyklucza. Nieludzka, pozbawiona emocji, miała uczciwie podchodzić do każdego człowieka. To największy mit cyfrowych czasów.

Ograniczenia są wpisane w nasze życie. Na przykład niedostatek pieniędzy jest wpisany w ich definicję – pieniądze to jest coś, czego zawsze jest za mało. Do obiadu pijam bordeaux z Carrefoura za 50 złotych bez grosza i nie dolega mi to, że mnie nie stać na droższe wina od Mielżyńskiego po dwie stówy. A przecież są pewno tacy, co pijają takie wina regularnie. Są też tacy, których w ogóle na francuskie wino nie stać.