Spektakl Performing Justice zagościł po raz kolejny na teatralnej scenie w Mazowieckim Instytucie Kultury podczas Festiwalu Kultury bez Barier. Po raz pierwszy można było go zobaczyć 30 sierpnia w Teatrze Nowym w Warszawie. O czym jest spektakl? Na co chcą zwrócić uwagę grający w nim aktorzy? I wreszcie jak to się stało, że 21 uczestników z niepełnosprawności z różnych stron Polski znalazło się w tym samym miejscu, w tym samym czasie i w ciągu dwutygodniowego wyjazdu stworzyło razem sztukę?

- Trzeba wywierać presję na rządy, by kierowały pieniądze na wspieranie niezależnego życia, a na miasta i developerów, by tworzyli przestrzeń na mieszkalnictwo dla osób z niepełnosprawnością – tłumaczy Maureen Piggot z European Disability Forum (EDF).

„Wolałbym umrzeć niż zamieszkać w DPS-ie”. „Co mam zrobić, gdy zabraknie moich rodziców, co mam zrobić, gdy będę sama. Dlatego potrzebuję asystenta!” – to słowa uczestników tegorocznego Kongresu Osób z Niepełnosprawnościami. Dobrze oddają one emocje jego uczestników.

Życie to planowanie. planowanie kariery, ślubu, edukacji dziecka… w tym doskonałym planie na życie każdy z nas szuka jednak przestrzeni na bycie spontanicznym. To właśnie spontaniczne wyjazdy, by podziwiać wschód słońca nad morzem i imprezy do białego rana, wspominamy z rozrzewnieniem, gdy rutyna codzienności zaczyna przytłaczać. osoby z niepełnosprawnościami mają jednak na spontaniczność ograniczoną przestrzeń.

- Moim celem jest ułatwianie funkcjonowania osób z niepełnosprawnością, umożliwianie im rozwoju zawodowego, społecznego, kształcenia, aktywności, otwarcie na potrzeby osób mieszkających na terenach wiejskich i w małych miasteczkach – mówi Integracji nowa Prezes Zarządu PFRON, dr n. med. i n. o zdr. inż. Małgorzata Lorek.

Koalicja „Przewijamy Polskę” ma już dwanaścioro ambasadorów. To osoby z niepełnosprawnością, aktywne, zależne i niezależne, które są zaangażowane w promowanie idei komfortek, informują o nich, testują je, a także angażują się w przedsięwzięcia związane ze strategią Koalicji. W numerze 6/23 przedstawiliśmy poetkę Joannę Pąk – z grona lubelskich ambasadorów, a teraz czas na poznanie Łukasza Siatkowskiego, utalentowanego grafika i oryginalnego promotora własnej twórczości. Do „Integracji” napisał o sobie sam.

Trudno dzisiaj wyobrazić sobie życie bez podróżowania. To wynik nie tylko łatwości przemieszczania się, ale i zmian politycznych – przynajmniej w Europie. Zaczynamy uważać, że to normalny element życia. I do tego stopnia, że zaczyna być głupio nie podróżować. A czym zapełniamy konta w mediach społecznościowych, jeśli nie spektakularnymi relacjami z podróży? Podróże świadczą coraz bardziej o statusie społecznym. Co tu dużo mówić, to wykładnik zamożności – jak posiadanie domów, działek, samochodów, zegarków, markowej odzieży itd. Kryterium jest okazanie się lepszym niż inni – zwłaszcza obserwujący nas w internecie.

„Była góralką z Podhala. Urodziła 10 dzieci. Po każdej ciąży przybierała na wadze. Gdy dzieci dorosły, ona miała już otyłość III stopnia. Najpierw przestała chodzić. Potem przestała siedzieć. Tylko leżała. Dzieci wychowała dobrze. Dbały o nią. A najbardziej o to, aby miała co jeść. Gdy do mnie trafiła ważyła ok. 200 kg”.

Dziś 8 października przypada 6. rocznica śmierci Piotra Pawłowskiego (1966-2018). To dzień, w którym wspominamy założyciela i pierwszego prezesa Integracji. W październiku 1994 roku wydał 1. numer magazynu „Integracja“ i od tego zaczęła się nasza 30-letnia historia…

Jednym z wyzwań, z jakimi mierzą się osoby niewidome, jest znalezienie toalety w nieznanym miejscu. Mężczyzna, który stracił wzrok jako dorosły, opowiadał mi, że wstyd przed wzięciem do ręki białej laski pokonał dużo szybciej niż lęk związany z koniecznością zapytania o toaletę. Proszenie o zaprowadzenie do toalety uważał za upokarzające. „Musisz komuś powiedzieć, że chcesz siku – jak w przedszkolu. Do kibla chodzi się z dzieckiem”. Rozumiem jego obawy. Gdy zaczęłam wyjeżdżać bez przewodnika, było mi niezręcznie prosić przypadkowe osoby, np. uczestników szkolenia, o wskazanie toalety.

Jarosław Pałka – doktor historii, pracuje w Archiwum Historii Mówionej Domu Spotkań z Historią i Ośrodka KARTA w Warszawie, koordynuje projekty związane z historią mówioną, nagrywa wywiady biograficzne współautor serwisu Relacjebiograficzne.pl. Ponadto zajmuje się historią Ludowego Wojska Polskiego. Autor i współautor książek Generał Stefan Mossor (1896–1957). Biografia wojskowa (2009, Nagroda im. Prof. Tomasza Strzembosza), Polskie wojska operacyjne w Układzie Warszawskim (2022), Żołnierze generała Maczka. Doświadczenie i pamięć wojny (2013), Michał Żymierski 1890–1989 (2015, Nagroda Klio) oraz Żołnierze Ludowego Wojska Polskiego. Historie mówione (2018).

Dopracowane w najdrobniejszym szczególe niczym w luksusowym hotelu albo skromne, proste, lecz funkcjonalne. Miejsca, które zaskakują różnorodnością, ale realizują jeden cel: zapewniają – w razie potrzeby fizjologicznej, intymnej czy czynności medycznej – godność mieszkańcom miasta i gościom, niezależnie od poziomu sprawności ich ciał. Gdzie i jakie są poznańskie komfortki?