Lista Mocy 1918-2018. Karol Wojtyła – Jan Paweł II

1920–2005
264. papież Kościoła Rzymskokatolickiego

Był jednym z najbardziej wpływowych przywódców XX w., głową Kościoła i Państwa Watykańskiego, ale też poetą, aktorem, dramaturgiem, pedagogiem, filozofem historii, fenomenologiem i mistykiem. Posługiwał się dziewięcioma językami.

W czasie II wojny światowej pracował w krakowskich kamieniołomach i Zakładach Chemicznych Solvay w Borku Fałęckim. W 1942 r. wstąpił do konspiracyjnego Seminarium Duchownego w Krakowie, równocześnie studiując filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W czasie okupacji współorganizował Teatr Rapsodyczny, w którym był aktorem i reżyserem. Został wyświęcony na kapłana 1 listopada 1946 r., a potem przez dwa lata studiował w Rzymie. Po powrocie był wikarym w parafii Niegowić, a później św. Floriana w Krakowie, pracując także nad doktoratem i habilitacją.

Przed wyborem na papieża 16 października 1978 r. pełnił wiele funkcji w polskim Kościele: był biskupem pomocniczym krakowskim (1958–1964), arcybiskupem metropolitą krakowskim (1964–1978), kardynałem (1967–1978), zastępcą przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski (1969–1978). Jako członek watykańskich Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, ds. Duchowieństwa i ds. Kultu Bożego aktywnie uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II.

Przełamał wielowiekową tradycję – po raz pierwszy bowiem od 455 lat na Stolicy Apostolskiej zasiadł biskup niebędący Włochem. Jego pontyfikat trwał 26 lat. Nazywany był papieżem-pielgrzymem, odbył 104 podróże zagraniczne. Jako pierwszy papież odwiedził synagogę, Wielką Brytanię, Biały Dom i Sejm RP.

Jego problemy ze zdrowiem rozpoczęły się od zamachu na życie – 13 maja 1981 r., gdy został postrzelony na pl. św. Piotra w Rzymie przez tureckiego zamachowca. W 1992 r. zdiagnozowano u papieża chorobę Parkinsona; przeszedł też operację usunięcia guza nowotworowego na jelicie grubym. W ostatnich latach pontyfikatu musiał ograniczyć aktywność ze względu na stan zdrowia, od 2003 r. występował publicznie, siedząc.

Postawa Jana Pawła II wobec choroby i cierpienia miała związek z poglądami, w których podkreślał godność ludzkiego cierpienia, odnosząc je do męki Chrystusa.

W 1992 r. ustanowił Światowy Dzień Chorego.

W 2005 r. pogorszył się stan jego zdrowia i ostatnie dwa miesiące życia spędził w szpitalu.

Za pontyfikatu Jana Pawła II zrezygnowano z wielu przestarzałych obyczajów związanych ze statusem papieża, zreformowano Kurię Rzymską, wydano nowy Katechizm Kościoła Katolickiego. Papież był orędownikiem pojednania religijnego i ekumenizmu, sprawiedliwości społecznej, ponad wszystko stawiając godność człowieka i rodzinę. Wprowadził Kościół w nowe tysiąclecie przez obchody Wielkiego Jubileuszu 2000 r., gdy wyznał winy Kościoła. Mediował między narodami, wzywając do zaniechania przemocy m.in. w Zatoce Perskiej i Bośni.

Został beatyfikowany w 2011 r., w Święto Miłosierdzia Bożego, które sam ustanowił. W 2013 r. uznano cud za jego wstawiennictwem i rok później papież Franciszek kanonizował Jana Pawła II. Po śmierci nadano mu przydomek Wielki – jako czwartemu papieżowi w historii.