Lista Mocy 1918-2018. Andrzej Maria Deskur

1924–2011
kardynał, dyplomata

Urodził się w polskiej rodzinie szlacheckiej z francuskimi korzeniami. W czasie wojny na tajnych kompletach studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był sekretarzem w organizacji studenckiej „Bratniak”, w której funkcję prezesa pełnił Karol Wojtyła; wtedy rozpoczęła się ich przyjaźń na całe życie. Jan Paweł II powiedział o nim: „To on uczył mnie, jak być papieżem”.

W 1945 r., po ukończeniu studiów, Andrzej Maria Deskur wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Trzy lata później wyjechał do Fryburga, gdzie kontynuował naukę i uzyskał tytuł doktora teologii. W 1950 r. we Francji otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował jako duszpasterz w Szwajcarii i Francji, kontynuując naukę na Uniwersytecie Fryburskim; w 1952 r. uzyskał tytuł doktora teologii moralnej i nauk społecznych. W tym samym roku papież Pius XII powołał go do pracy przy Papieskiej Komisji ds. Kinematografii, Radia i Telewizji w Watykanie (późniejszej Komisji ds. Środków Społecznego Przekazu). Kochał kino i z tej pasji narodziła się Filmoteka Watykańska. Przyczynił się do powstania biura prasowego Stolicy Apostolskiej, a w 1973 r. został jego szefem.

W latach 60. brał udział w pracach Soboru Watykańskiego II: był sekretarzem soborowego Sekretariatu Przygotowawczego ds. Prasy i Widowisk (1960–1962) oraz ekspertem w komisjach ds. biskupów, kleru, świeckich oraz prasy i telewizji (1962–1965). Wraz z bp. Karolem Wojtyłą w znacznym stopniu przyczynił się do przygotowania Konstytucji Soborowej Gaudium et spes (1965) oraz dekretu o środkach społecznego przekazu Inter mirifica (1963).

W 1974 r. otrzymał nominację na biskupa, jako swoją dewizę obierając słowa: „Prawda was wyzwoli”.

13 października 1978 r. Andrzej Maria Deskur doznał zawału serca i w konsekwencji lewostronnego paraliżu. Dzień po konklawe Jan Paweł II odwiedził go nieprzytomnego w poliklinice Gemelli. W wyniku choroby bp Deskur mógł się poruszać tylko na wózku. Po powrocie do domu otrzymał od Jana Pawła II list ze znamiennym zdaniem: „Teraz wiesz, jaka jest Twoja misja w Kościele...”.

Nadal był bardzo aktywny. Rok później wziął udział w konferencji Episkopatów Latynoamerykańskich w Puebla. Towarzyszył Janowi Pawłowi II w podróży do Meksyku. W 1980 r. Jan Paweł II wyniósł go do rangi arcybiskupa, a pięć lat później do godności kardynalskiej, nadając jednocześnie diakonię San Cesareo in Palatio.

W 1987 r. arcybiskup został przewodniczącym Papieskiej Akademii Niepokalanej. Od 1996 r. był kardynałem prezbiterem.

W czasie swego kapłaństwa współpracował z czterema papieżami. Przy okazji różnych kongresów i podróży odwiedził ponad 70 krajów na pięciu kontynentach. Angażował się w nawiązanie stosunków dyplomatycznych Watykanu z Izraelem. W 2006 r. z rąk prezydenta Lecha Kaczyńskiego otrzymał Order Orła Białego. Został pochowany w krakowskich Łagiewnikach, w sanktuarium św. Jana Pawła II, z którym tak mocno był związany.