Whistler pożegnało paraolimpijczyków

Thank you Canada! Merci! – Dziękuję ci Kanado!-  powiedział w swoim angielsko-francuskim wystąpieniu sir Phil Craven, prezydent Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego. – To były najlepsze zimowe igrzyska w historii. Idea prawdziwego sportu, czystego sportu, została przez wszystkich zrozumiana.

Tymi słowami Craven żegnał się ze sportowcami, trenerami, kibicami, dziennikarzami i wszystkimi zgromadzonymi na Whistler Medal’s Plaza oraz tymi, którzy ceremonię zamknięcia oglądali na plazmach rozstawionych w miasteczku lub przed telewizorami.

Ceremonia zamknięcia igrzysk była raczej skromna. Najpierw przez ulice miasta przeszła parada, na czele której tańczyli Indianie. Tuż za nimi kroczyły dziwne postaci przypominające elfy i gwiazdy. Jechał też pojazd, który wyglądał równie kosmicznie, co jego forpoczta. Za tym przedziwnym orszakiem maszerowali wolontariusze niosący flagi wszystkich państw w towarzystwie reprezentanta kraju. Na samym końcu szli pozostali zawodnicy i to oni zrobili furorę na trasie przemarszu. Mieszkańcy Whistler i kibice, którzy przybyli tego dnia do miasteczka, żegnali sportowców brawami i okrzykami. W atmosferze radości wszyscy dotarli na plac i tam rozpoczęła się oficjalna część ceremonii.
Na scenie najpierw pojawiła się Ali Milner, wschodząca kanadyjska gwiazda, która odśpiewała hymn „O Canada”. W tym samym czasie nad głowami sportowców pojawiła się gigantycznych rozmiarów flaga Kanady, a na ekranach zobaczyliśmy sztafetę sprawnych i niepełnosprawnych narciarzy, którzy z zapalonymi pochodniami zjeżdżali ze stoku pobliskich gór. Nie obyło się również bez miłych niespodzianek dla Polski. Nasza brązowa medalistka, Katarzyna Rogowiec, po raz kolejny została wybrana do Rady Zawodniczej przy Międzynarodowym Komitecie Paraolimpijskim. Poparcia udzieliło jej 275 osób.

Kolejnym punktem ceremonii było wręczenie nagrody imienia Whang Youn Dai, która całe swoje życie poświęciła rozwojowi sportu osób z niepełnosprawnością i była pierwszym lekarzem z niepełnosprawnością w Korei. Nagroda ta  przyznawana jest zawodnikom, którzy wykazali się szczególną determinacją w pokonywaniu przeciwności losu poprzez sport. W tym roku powędrowała ona do Collette Bourgonje, kanadyjskiej narciarki biegowej, oraz do Takayuki Endo, reprezentanta Japonii w hokeju na sledżach.

Craven nie zapomniał wymienić również tych, którzy w szczególny sposób wpisali się w historię igrzysk w Vancouver: Lauren Woolstencroft, kanadyjskiej narciarki alpejskiej, zdobywczyni czterech złotych medali. Podkreślił ogromne zwycięstwo Rosji w tabeli medalowej – 38 medali (w tym 12 złotych); przypomniał również, że zwycięzcami rozgrywek hokejowych były Stany Zjednoczone, a curlingu na wózkach - Kanada.

I nastąpiło to, co nastąpić musiało. Flaga Igrzysk Paraolimpijskich została przekazana burmistrzowi Soczi. Na ekranach pokazano prezentację przygotowaną przez gospodarzy igrzysk w 2014 roku, a płomień paraolimpijski został zgaszony. Niebo, które bezlitośnie oblewało wszystkich deszczem, na moment zamieniło się w płonącą gwiazdę. Były to sztuczne ognie, których pokaz ostatecznie zamknął Zimowe Igrzyska Paraolimpijskie Vancouver 2010.