Będzie jedno orzeczenie? Rząd szykuje reformę orzekania o niepełnosprawności i niezdolności do pracy

Ponieważ mój problem to cukrzyca I stopnia, więc ja wypowiem się od strony chorych na cukrzycę. Doradzam: 1. Orzecznictwo, zasady - orzekanie w jednej instytucji; 2. Orzekanie o stopniu niepełnosprawności uzależnione od choroby, a nie od lekarza (opracowany wykaz chorób i okres na jaki wydawane jest orzeczenie) 3. Komisje orzekające z lekarzami specjalistami, psychologami …..ludźmi, 4. Odpisy dokumentacji na cele orzecznictwa bezpłatne, 5. Refundacja wkłuć do pomp insulinowych nie tylko DO 26 lat, ale na stałe, refundacja nowości w lecznictwie przecież lepiej zapobiegać skutkom niż potem łożyć na leczenie powikłań, 6. Przyznawanie rent socjalnych – zmienić te chore przepisy - to chore określenie ‘niezdolny do pracy”(raz z cukrzycą I stopnia chory dostaje rentę, a na następnej komisji lekarz uznaje że jest zdolny do pracy - i nie dostaje renty) - to w rezultacie która komisja orzekła prawidłowo i co najważniejsze, która zgodnie z przepisami? Renta socjalna jak sama nazwa mówi powinna być przyznawana każdej osobie niepełnosprawnej, jak sama nazwa mówi powinna poprawiać sytuację socjalną osoby niepełnosprawnej ….. A na pewno powinna być przyznawana osobie uczącej się do zakończenia nauki. Rodzic nie jest w stanie pomóc w mieszkaniu, wyżywieniu i lekach (jeżeli studiuje w mieście odległym od miejsca zamieszkania).Cukrzyk pracujący fizycznie u prywaciarza nie długo będzie cieszył się brakiem powikłań.. 7. Dlaczego cukrzyk prawo jazdy dostaje przeważnie - tylko na dwa lat? I tak tylko od niego zależy czy będzie odpowiedzialny za kierownicą. W tej chwili wiąże się to tylko z utrudnieniem mu życia i pieniędzmi na lekarza, na nowe prawo jazdy, i oczywiście z czasem na to załatwianie. Życie cukrzyka I stopnia nie jest łatwe. Wszystkim na pierwszy rzut oka wydaje się, co to za choroba ? W tej chorobie jednak konieczne jest ciągłe badanie poziomu cukru, w dzień i w nocy. Nie da się odpocząć od choroby nawet na chwilę. Myślenie ile zjadłęm/am, ile się ruszałem , jaki poziom cukru, ile podać insuliny. Na studiach nie ma ulg. Wizyty lekarskie, badania wszystkie zajęcia trzeba odrobić. Wygląda się na zdrowego więc nikt się nie rozczula. Chory musi zrobić wszystko - to co zdrowy i poradzić sobie z chorobą i wszystkimi sprawami z nią związanymi. Cukry zazwyczaj i tak nie dają się utrzymać w ryzach, lekarze specjaliści to wiedzą. Student , to ciągły stres, życie nieunormowane bo na zajęcia chodzi się o różnych porach. Stres, nerwy prowadzą do tego że cukier rośnie do 300-400.Później bardzo trudno go zbić. W pracy nie ma lepiej, najlepiej ukryć chorobę bo …… wiadomo o pracę trudno! Pozdrawiam