Na lekarza rodzinnego do stale leżącej babci czekałam dwa dni ciągle pod
telefonem. Wreszcie przyszedł na wizytę domową, wypisał skierowanie do
szpitala i od razu wyszedł. Nie poczekał na to pogotowie. Pogotowie
przyjechało i zastanawiało się, do którego szpitala babcię zawieść. To ja
musiałam pilnować, aby babcię nie szarpali, a i tak, tak bezrozumnie ją
podnieśli, że spowodowali odleżyny jednego boku na pośladku. Przecież
widzieli, że Ciało przykleiło się do prześcieradła. Bezduszni. Przeczytany
materiał jest bardzo pouczający, ale lekarze, pielegniarze wogóle nie stosują
się do tego. Masakra. Mój wujek był objęty programem hospicjum, ale leżał w
domu. Pielęgniarki odezwały się po roku, kiedy wujek już zmarł. Żałosne.