Dyscypliny Rio 2016: paratriatlon

15.07.2016

Autor: Adrian Lipiński, fot. Freeimages.com

Paratriatlon jest młodą konkurencją w wykonaniu osób niepełnosprawnych – w 1996 r. w amerykańskim Cleveland odbyły się pierwsze mistrzostwa świata. 11 grudnia 2010 r. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski podjął decyzję o włączeniu tej konkurencji do programu igrzysk w Rio de Janeiro.

Tym samym zwycięzcy na Fort Copacabana przejdą do historii jako pierwsi złoci medaliści paraolimpijscy w tej dyscyplinie sportu. W Rio medale rozdane zostaną w trzech konkurencjach męskich (PT1, PT2, PT4) oraz trzech kobiecych (PT2, PT4, PT5).

Zasady triatlonu osób z niepełnosprawnością

Paratriatlon składa się z trzech konkurencji: pływania na dystansie 750 m, następnie 20 km jazdy na rowerze oraz 5 km biegu.

Kategorie niepełnosprawności w paratriatlonie

kat. PT 1 – startują użytkownicy wózków, zawodnicy z porównywalnymi ograniczeniami aktywności i niepełnosprawnością dotyczącą (ale nie ograniczającą się do): siły mięśni, braku kończyn, nadciśnienia, ataksji, atetozy niepozwalającą na bezpieczną jazdę konwencjonalnym rowerze i bieg. Poprzez ocenę klasyfikacyjną, zawodnicy muszą uzyskać wynik dochodzący do 640 punktów. Zawodnicy używają rowerów ręcznych, a biegną używając wózków wyścigowych.
kat. PT 2 – startują sportowcy z porównywalnymi ograniczeniami aktywności i niepełnosprawnością dotyczącą (ale nie ograniczającą się do): amputacji kończyn, nadciśnienia, ataksji i/lub atetozy, ograniczenia siły mięśni lub zakresu ruchów, którzy poprzez ocenę klasyfikacyjną uzyskają wynik do 454,9 punktów. Na etapie rowerowym i biegowym osoby po amputacjach mogą używać zatwierdzonych protez lub innych urządzeń wspomagających.
kat. PT 3 – startują sportowcy z porównywalnymi ograniczeniami aktywności i niepełnosprawnością dotyczącą (ale nie ograniczającą się do): amputacji kończyn, nadciśnienia, ataksji i/lub atetozy, ograniczonej siły mięśni lub zakresu ruchów, którzy poprzez ocenę klasyfikacyjną uzyskają wynik od 455,0 do 494,9 punktów. Na etapie rowerowym i biegowym zawodnicy mogą używać zatwierdzonych protez lub innych urządzeń wspomagających. Kategoria ta nie jest rozgrywana na Igrzyskach Paraolimpijskich.
kat. PT 4 – startują sportowcy z porównywalnymi ograniczeniami aktywności i niepełnosprawnością dotyczącą (ale nie ograniczającą się do): amputacji kończyn, nadciśnienia, ataksji i/lub atetozy, ograniczonej siły mięśni lub zakresu ruchów, którzy poprzez ocenę klasyfikacyjną uzyskają wynik od 495,0 do 557,0 punktów. Na etapie rowerowym i biegowym zawodnicy mogą używać zatwierdzonych protez lub innych urządzeń wspomagających.
kat. PT 5 – startują zawodnicy z całościową lub częściową utrata wzroku, zaliczeni do:
- kat. B1 – zawodnicy całkowicie niewidomi oraz z poczuciem światła, ale bez możliwości rozpoznania przedmiotów lub ich zarysów bez względu na kierunek i odległość,
- kat. B2 – zawodnicy ze zdolnością rozpoznawania przedmiotów lub ich zarysów, ostrością wzroku 2/60 i/lub ograniczeniem pola widzenia w zakresie 5 stopni,
- kat. B3 – zawodnicy ze wzrokiem o ostrości od ponad 2/60 do 6/60 i/lub ograniczeniem pola widzenia od 5 do 20 stopni.

Zawodnikowi towarzyszy przewodnik o tej samej płci. Etap jazdy na rowerze rozgrywany jest na tandemie.

Polskie sukcesy

To nowa konkurencja na Igrzyskach Paraolimpijskich, więc naturalne jest, że sukcesów na razie brak. Reprezentantów Polski nie zobaczymy niestety podczas debiutu tej konkurencji. Łukasz Wietecki i Marcin Suwart to polscy paratriatloniści, którzy mogli jechać na Igrzyska Paraolimpijskie, jednak ostatecznie ich kat. PT5 mężczyzn nie znalazła miejsca w programie.