Przejdź do treści głównej
Lewy panel

Wersja do druku

Wynik akcji „Pierwszy krok do windy”

05.10.2023
Autor: Integracja
Wynik_laur_dostenosci_bgk_2023

Przedstawiamy Państwu koncepcje przebudowy różnych typów budynków, które mają na celu zamontowanie w nich wind lub podnośników. To wynik akcji „Pierwszy krok do windy”, którą ogłosiliśmy latem 2023 roku razem z Bankiem Gospodarstwa Krajowego. Spośród kilkudziesięciu zgłoszeń eksperci Integracji LAB wybrali sześć budynków, najbardziej typowych dla problemów z windą w Polsce. Znajdujemy rozwiązanie dla bloków wielkopłytowych, domów w starym budownictwie, a nawet dla akademików.

Jako pierwszy, przedstawiamy Państwu Poradnik „Winda dla studenta” (PDF podstawowy).

Popatrzcie, co proponujemy w skomplikowanym przypadku dwóch „sklejonych” ze sobą budynków akademików warszawskiej SGGW. To rozwiązania typowe dla budownictwa lat 70. XX wieku: wiele podobnych znajdziemy w Polsce. Dla tych akademików mamy dwie propozycje: albo winda zewnętrzna, albo dwie windy wewnątrz, na styku obu budynków. To rozwiązania dostępne, wygodne, ale równocześnie oszczędzające sam budynek (jak najmniej wyburzeń) i w miarę ekonomiczne.

Kolejny, drugi odcinek Poradnika windowego ma tytuł „Dostępność w wielkiej płycie” (PDF podstawowy) i rozwiązuje problem typowy dla polskich miast, w których mamy 60 tysięcy budynków wielkopłytowych: winda co prawda jest, ale nie dojeżdża do samego dołu, do poziomu terenu. W 10-piętrowym bloku na ulicy Barcelońskiej w Warszawie, żeby się dostać do windy trzeba przejść osiem schodków. Tu ratunkiem okazuje się pomieszczenie zsypu, które pomniejszamy i tu dodajemy kluczowy przystanek na poziomie terenu. Przy okazji przedłużamy szyb do poziomu piwnicy. Nie zapominamy też o najwyższej, jedenastej kondygnacji: tu dodajemy ostatni przystanek wykorzystując miejsce po starej maszynowni. Teraz windą można przejechać od piwnicy pod sam dach, a co najważniejsze, wjechać do niej prosto z chodnika.

Trzeci odcinek Poradnika windowego ma tytuł „Podnośnik na piętro” (PDF podstawowy) i pokazuje, jak rozwiązać problem braku dostępności w niskim, jednopiętrowym budynku w Opolu Lubelskim. Tu mieszkaniec na wózku korzysta z przestarzałego podnośnika schodowego, aby pokonać schody do wejścia na wysoki parter. Wychodzi przez to rzadko, nigdy nie odwiedza sąsiadów na górze, bo nie ma jak się dostać na piętro. W tym przypadku zdecydowaliśmy się na podnośnik pionowy z szybem samonośnym. Dostawiamy go do niskiego ryzalitu pod schodami zewnętrznymi. Podnośnik pionowy będzie miał trzy przystanki:  1. Na poziomie terenu, 2. Na parterze mieszkalnym, 3. Na piętrze mieszkalnym. Teraz każdy, również osoby z zakupami, wózkiem dziecięcy, a przede wszystkim mieszkaniec na wózku, będą mogli dostać się na każdą kondygnację domu.

W czwartym odcinku, zatytułowanym „Winda w niskim bloku” (PDF podstawowy), prezentujemy rozwiązanie dla czteropiętrowego bloku w Tarnobrzegu, który powstał w roku 1960 i, jak we wszystkich niskich blokach z tego czasu, nie pomyślano w nim o windzie. Blok ma dwie klatki schodowe, a na każdej kondygnacji jest kilka mieszkań. Niestety, do żadnego z nich nie dostanie się osoba na wózku, o kulach, czy taka o ograniczonej możliwości poruszania się. Zamontowanie tu windy wymaga radykalnej przebudowy klatki schodowej. Ale efekt będzie wart poniesionych kosztów i wysiłku. W tej sytuacji dostawiamy windę zewnętrzną do budynku przy klatce schodowej. Powstanie tu dobudowa składająca się z dwóch elementów: szybu windy i przedsionka, nad którym na piętrach znajdzie się nowy spocznik klatki schodowej. Przedsionek i nowe spoczniki na piętrach są konieczne, żeby umożliwić odpowiedni dostęp do windy. Na poziomie chodnika wejście do przedsionka znajdzie się z boku. Z przedsionka będzie można dostać się na klatkę schodową lub do windy. Wejście do kabiny windy będzie na dłuższym boku. Wsiadając do windy, osoba poruszająca się na wózku będzie musiała obrócić go o 90 stopni, dlatego ważne będzie wykonanie jak najszerszych drzwi wejściowych. Realizacja zadania będzie wymagała wyburzenia istniejącej klatki schodowej i zbudowania nowej. Na czas przebudowy musimy przeprowadzić mieszkańców jednej klatki do mieszkań zastępczych. 

Dostępny żłobek i przedszkole (PDF podstawowy)” to piąty odcinek naszego poradnika, który rozwiązuje problem dostępności w publicznym żłobku i przedszkolu. Przenoszą się one do nowego budynku: piętrowego domu z dwoma osobnymi wejściami: na parter i na piętro. Wejście na parter, od frontu, gdzie będzie żłobek, ma pochylnię. Ale na piętro, gdzie planowane jest przedszkole, można wejść tylko drugim wejściem, od boku budynku, po schodach. Trudno sobie wyobrazić przedszkole na piętrze, bez w pełni dostępnego wejścia i transportu pionowego. Aby piętro było dostępne, konieczne będzie dostawienie zewnętrznego podnośnika hydraulicznego. Proponujemy optymalny, o wymiarach platformy 140 x 140 cm. Dostawiamy go do tylnej ściany budynku na wysokości klatki schodowej prowadzącej na piętro. Do podnośnika będziemy wchodzić za domem, z poziomu terenu. Na piętrze powiększamy otwór pionowy w miejscu okna, aby utworzyć przejście z podnośnika do budynku. Także w tym miejscu montujemy drzwi do podnośnika. Na piętrze będzie konieczne wstawienie dodatkowo drzwi wewnętrznych otwierających się automatycznie, aby zapobiec mostkom termicznym, czyli miejscom, przez które budynek traci ciepło. 
Zewnętrzny podnośnik hydrauliczny będzie miał dwa przystanki - pierwszy na poziomie terenu i drugi, docelowy, na piętrze. Nie ma możliwości wykonania dodatkowego przystanku na parterze, ponieważ spocznik schodów znajduje się na innym poziomie niż podłoga w części zajmowanej przez przedszkole. Podnośnik będzie się poruszał w szybie. Aby urządzenie było w pełni dostępne, drzwi do podnośnika powinny być przesuwne, automatyczne.
 
Dwie opcje wstawienia windy w akademiku w Stalowej Woli kończą nasz poradnik. Ten odcinek ma tytuł „Akademik dostępny na dwa sposoby (PDF podstawowy)”. W latach 70-tych był tu hotel robotniczy. Dziś mieszczą się tu nie tylko pokoje dla studentów, ale także mieszkania dla wykładowców KUL i ich rodzin, często z małymi dziećmi. Czteropiętrowy budynek akademika nie ma windy ani żadnego transportu pionowego poza schodami. Ma dwie klatki schodowe i przy jednej można wstawić windę w środku budynku, poświęcając na to cztery pokoje w pionie. Można też dostawić windę z zewnątrz, do krótszego boku budynku, do końców korytarzy biegnących przez cały akademik. Korytarze komunikują ze sobą wszystkie pokoje na piętrach. 
Proponujemy dwa rozwiązania do wyboru. Pierwsze z windą wewnętrzną, które wymaga wybudowania szachtu i poświęcenia pokoi w pionie oraz drugie, w którym dostawiamy windę z zewnątrz, do krótszego boku budynku. Zarządca budynku sam będzie mógł zadecydować, którą opcję wybrać do realizacji.

 

 

Dodaj komentarz

Uwaga, komentarz pojawi się na liście dopiero po uzyskaniu akceptacji moderatora | regulamin

Komentarze

brak komentarzy

Prawy panel

Wspierają nas