Łazienka dla osób niewidomych i niedowidzących

Wiele, spośród osób potocznie zwanych niewidomymi, to w rzeczywistości osoby niedowidzące. Mimo, iż poruszają się one przy pomocy charakterystycznej białej laski, nadal są w stanie wykorzystywać pozostałe im resztki wzroku. Upośledzony wzrok wpływa stymulująco na wyostrzenie pozostałych zmysłów – np. zmysłu dotyku – także za pomocą stóp. Starajmy się wykorzystać tę cechę, ułatwiając tym samym samodzielne poruszanie się oraz orientację przestrzenną – zarówno na chodniku czy mieszkaniu, jak i w toalecie.

Już drzwi wejściowe toalety dostosowanej do potrzeb osób niepełnosprawnych mogą informować, że jest ona dostosowana także dla osób z dysfunkcją wzroku. Służy do tego piktogram - opisany dodatkowo językiem Brajla - i umieszczony w okolicach klamki.

Jeśli toaleta publiczna posiada więcej niż jedną kabinę, dobrym rozwiązaniem jest zastosowanie tzw. pasa „prowadzącego”. Jego wyraźna barwa kontrastowa (np. biel – czerń) oraz faktura (np. wyżłobienia) wyróżni go spośród pozostałej części posadzki. Stanowi on znakomity element prowadzący osobę niewidomą od wejścia do toalety, aż do drzwi właściwej kabiny.

Warto również zadbać o dokładne opisanie drogi od drzwi wejściowych do drzwi właściwej kabiny. Schemat taki w formie plastycznej, umieszczony na drzwiach wejściowych obok piktogramu, w połączeniu z pasem prowadzącym znaczne ułatwi orientację wchodzącej osobie z upośledzonym wzrokiem.

Podobne zasady stosujmy również wewnątrz kabiny. Wykorzystanie barw kontrastowych pozwala zlokalizować np. położenie ciemnej deski miski ustępowej na tle jasnej podłogi czy też uchwytów drzwiczek szafek.

Powrót do artykułu głównego